نـوایی نـوایینـوایی نـوایی الهـی نمانـدنشان از جـدایی غمت در نهان خـانه دلنشیند به نازی که لیلی به محمل نشیند خلد گر به پا خاری آسان برآید چه سازم به خاری که بر دل نشیند نـوایی نـوایی نـوایی نـوایی الهـی نمانـدنشان ازجـدایی به دنبال محمل سبک تر قدم زن مبـادا غبـاری به محملنشیند مرنجان دلم را که این مرغ وحشی ز بامی که برخاست مشکل نشیند نـوایی نـوایی نـوایی نـوایی الهـی نمانـدن شانازجـدایی به دنبال محمل چنان زار گِریَم که از گریه ام ناقه در گِل نشیند بنازم به بزم محبت که آنجا گدایـی به شاهـی مقابل نشیند